มีคนเคยสอนผมไว้ว่า “สมองคนเราไม่ได้ถูกสร้างไว้ให้จำ สมองเรามีไว้คิด ไว้คำนวณ อย่าเอาสมองไปจำอะไรให้มากจนเกินไป .. กระดาษมีไว้จด ไว้เขียน ไม่ได้มีไว้คิด เพราะงั้นอะไรที่คิดว่าจะจำไม่ได้ให้จดลงในกระดาษ แล้วใช้สมองในการคิด”
โดยปกติผมจะเป็นคนขี้ลืมโดย default เรื่อวที่มักจะลืมบ่อยๆ ก็อย่างเช่น ลืมแว่น ลืมสายชาร์ตแบต ลืมของ ลืมว่าต้องทำนู่นทำนี่ ลืมว่ายังไม่ได้ทำการบ้าน ลืมว่าเอากระเป๋ามาด้วยกี่ใบเวลาเดินทาง ลืมว่าไม่ได้โทรหาที่บ้านมานานแล้ว ลืมว่าต้องส่งงานวันไหน ฯลฯ
แต่ก็แปลกที่บางอย่างมักจะไม่ค่อยลืม อย่างเช่นไม่ลืมว่าต้องให้อาหารปลาทุกเช้า ต้องดูแมนยูคืนนี้ ต้องหาอะไรทำเวลาว่าง ต้องตามข่าวแอปเปิล ต้องไปเรียนเปียโน ฯลฯ
ในจำนวนสิ่งที่อยากจำมีหลายอย่างที่เราจำไม่ได้ แม้ว่าเราอยากจำมันได้มากน้อยแค่ไหน .. แต่ในจำนวนสิ่งที่อยากจะลืมบางอย่าง ก็ไม่น่าเชื่อว่าเราจะจำมันได้ไม่เคยลืม
มีอะไรบ้างที่เราอยากจะลืม ?
โดยมากเรื่องที่เราไม่อยากจำ ซึ่งมันก็มักจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดี ประมาณว่าถ้านึกถึงแล้วจะรู้สึกแย่ รู้สึกไม่ดี รู้สึกผิด .. ก็ตรงข้ามกับเรื่องที่เราอยากจะจำ ที่มักจะเป็นเรื่องดีๆ เรื่องที่น่าคิดถึง เรื่องที่ได้คิดแล้วมีความสุข
มีอยู่เรื่องนึงที่ผมพยายามอยากจะลืมมันไปให้ได้ แต่ก็น่าแปลกที่ลืมมันไม่ได้เสียที .. ขอสมมุติว่ามันคือเรื่อง Y ละกัน
เวลาคิดถึงเรื่อง Y แล้วจะทำให้เกิดอาการแปลกๆ อย่างเช่น อยู่ดีๆ ก็เศร้า รู้สึกผิด รู้สึกไม่อยากพูดคุยกับใคร รู้สึกเจ็บปวด และหน้าจะเหี่ยวลง 70% โดยประมาณ จะเป็นมากเป็นน้อยแล้วแต่ช่วงเวลา ช่วงที่พีคมากๆ จะมีอาการข้างเคียงแปลกๆ ขนาดว่ากำลังเขียน if else อยู่ แล้วก็มีหยดน้ำหยดลงบนคีบอร์ดไม่รู้ตัว
เป็นบ่อยแค่ไหน ?
ไม่บ่อยหรอก อาจจะ 8-9 เดือนครั้ง
แนวทางแก้ไข ?
สมัยก่อนแก้ด้วยการไม่สนใจ พยายามไม่คิด ทิ้งทุกอย่างที่เกี่ยวข้อง สะกิดตัวเองให้เลิกคิด และตบหัวตัวเองบ้างถ้าไม่เลิกคิด .. แต่แล้วก็พบว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรซักเท่าไหร่
ช่วงหลังจึงใช้แนวทางแก้ไข #2 ด้วยการหากิจกรรมที่สร้างสรรค์ทำ อย่างเช่น เลี้ยงปลา เรียนเปียโน ฟังเพลงอ่านหนังสือพ็อคเก็ตบุ๊ค เล่นเกมส์
ปัจจุบัน ได้ตรัสรู้ว่า โดยแท้จริงแล้วเราไม่สามารถแก้ไขอดีตได้ .. ความรู้สึกผิดที่เรามี เป็นเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้ การพยายามจะลืมไม่ได้ช่วยอะไร สิ่งที่ดีที่สุดคือการยอมรับว่ามันเป็นอย่างนี้ และก็พยายามอย่าให้มันเกิดขึ้นอีกซ้ำสอง พยายามรักและดูแลสิ่งที่มีในปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
สุดท้ายมันก็ทำให้เรายิ้มได้ ยิ้มมากยิ้มน้อย อันนี้ไม่รู้ แต่ขอยิ้มให้ตัวเองซักหน่อย ทำวันนี้ให้สดใส ชีวิตยังอีกยาวไกล
smile, I do
🙂
