:: วันนี้เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ::
เป็นครั้งแรกที่ผมได้โอกาสไปทำงานที่อังกฤษ และก็เป็นครั้งแรกที่ต้องห่างกับเชอรี่ 40 วันเต็มๆ
ด้วยความคิดถึง(มาก) และก็ไม่รู้จะทำยังไง ถึงจะสามารถส่งอะไรน่ารักๆ ไปถึงคนที่เมืองไทย ให้เค้ารู้ว่าเราคิดถึงเค้านะ
พอดีช่วงนั้นหนังเรื่อง “หนีตามกาลิเลโอ” กำลังดัง ก็เลยทำป้ายกระดาษอันใหญ่ ลงทุนแบกมาตั้งแต่เมืองน๊อตติ้งแฮม(ที่พัก) มาจนถึงลอนดอน เพื่อชูป้ายหน้าหอบิ๊กเบนตามแบบในหนัง (คนมองเพียบ โคตรอายเลยขอบอก)
คำว่า “คนแถวนี้” เป็นคำที่เอ็มและเชอรี่ใช้เรียกกันในจดหมาย เลยมีแค่เราสองคนที่เข้าใจความหมายของคำนี้เป็นอย่างดี
และเชอรี่ก็ตอบมาว่า “ยกมือ 2 ข้างสูง ๆ เลยค้าบ คิดถึงคนแถวนี้ที่สุดนะ <3“
