Link – Picture Gallery Tour Manchester & Old Trafford
Sat. 29/8/2009
หลังจากที่อาทิตย์ก่อนเกือบตกรถไฟไปลอนดอน มาคราวนี้เราเลยตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อความชัวร์ แต่แล้วก็มัวแต่โอเอ้ จนเกือบจะตกรถไฟเหมือนเดิม -_-“
ผู้ร่วมทางคือน้องอาร์ท ผู้เตรียมจองรถไฟ โรงแรม และก็การเดินทางไว้เป็นอย่างดี แต่ไม่วายแผนการต้องสะดุด เพราะ Metrolink (รถไฟที่วิ่งไปมาในเมือง) หยุดทำการซ่อม เลยต้องหาวิธีเดินทางกันใหม่ โดยเราใช้วิธีขึ้นรถ Bus แบบ One-day ไม่จำกัดเที่ยวแทน ราคา 3.5 ปอนด์
แมนเชสเตอร์เป็นเมืองใหญ่และสำคัญลำดับที่สองของอังกฤษ รองลงมาจากลอนดอนเลยทีเดียว เป็นศูนย์กลางการเดินทาง ซื้อขาย และการศึกษา มีคนอยู่กว่า 3 ล้านคน เป็นต้นกำเนิดของวงดนตรีชื่อดังหลายวง อย่าง Oasis, Take That .. แล้วก็ยังมีสโมสรฟุตบอลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกอย่างทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ต (อ้างอิงจาก wikipedia นะ .. อิๆ)
เราเข้าพักโรงแรมย่านนอกเมือง เพราะประหยัดงบ และก็คิดว่าคงไม่ได้ไปไหนหลังบอลจบ .. หลังจาก check in เรียบร้อยก็ออกเดินทางไปที่สนามกันเลย
สนาม Old Trafford หลายคนอาจจะงงว่าทำไมชื่อต้องมีคำว่า Old (เก่า) ..แสดงว่ามันมี New Trafford ด้วยรึเปล่า .. จริงๆ คือเป็นชื่อของย่ายที่สนามตั้งอยู่ ชื่อย่าน Old Trafford ซึ่งเทียบกับบ้านเราก็แถบเมืองเก่า และถ้าเดินถัดไปไม่ไกลก็จะถึงย่าย Trafford หรือย่านเมืองใหม่
เมื่อไปถึงเราสองคนยืนตกตะลึงกับความใหญ่โตของสนาม ทั้งที่คาดไว้แล้วว่ามันต้องใหญ่อลังการมากแน่ๆ ..แต่นี่มันใหญ่จริงๆ แทบจะตะโกนออกไปเลยว่า “ใหญ่จังโว้ยยยย” .. จากนั้นก็รีบถ่ายรูปตามมุมต่างๆ ด้วยความตื่นเต้น โชคดีที่มาเร็วและคนยังไม่เยอะเท่าไหร่ .. เดินซื้อเสื้อแล้วก็ของฝากเยอะเลย .. ผมตัดสินใจซื้อหนังสือโปรแกรมการแข่งขันที่พิมพ์มาเฉพาะนัดนี้โดยเฉพาะ ราคา 5 ปอนด์ .. หลังจากนั้นก็ไปรับตั๋วที่จองผ่านเว็บไว้ ซึ่งตั๋วก็ใส่ซอง มีชื่อเรากำกับเอาไว้อย่างดี พอเปิดซองออกมาก็พบว่า มีตั๋วบอล พร้อมกับ Gift Voucher เพื่อให้ไปรับหนังสือโปรแกรมการแข่งขันที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ ฟรี .. 2 เล่ม -_-” (แล้วเมื่อกี้ตูซื้อมาทำไม)
ก่อนแข่งเราไปยืนรอดูที่จุดจอดรสบัสที่จะพานักเตะเข้ามาในสนาม ..รออยู่ 1 ชั่วโมง พอรสบัสมา ปรากฏว่ามันขับเก่งมาก มันขับรสบัสไปจอดเอาหน้าติดกับประตูทางเข้าเป๊ะเลย ไม่มีทางถ่ายรูปได้เลย .. อืม จอดเก่งจริงๆ เลยนะตัวเอง
วันนี้คนเยอะมาก ตำรวจก็เยอะ ทหารม้ามีประมาณ 8 ชุดได้ .. เราได้ที่นั่งฝั่ง East Stand นั่งบนมากๆ ทีแรกแอบเซ็ง แต่พอเข้าสนามแล้ว ไม่น่าเชื่อว่านั่งไกลๆ แต่ยังมองเห็นได้ชัดมาก ดูออกเลยว่าใครเป็นใคร แล้วที่นั่งก็ไม่มีบังกันเลย ต้องยกนิ้วให้คนออกแบบสนามจริงๆ
- ก่อนแข่งเราแวะไปเพิ่มความสนุกด้วยการพนันบอลที่ร้าน Ladbrokes แทงว่าแมนยูจะชนะ คนละ 5 ปอนด์ แล้วก็เพิ่มว่ารูนี่กับเบอร์บาตอฟจะยิงคนแรกอีก 1 ปอนด์ (การพนันเป็นสิ่งผิดกฏหมาย ..แต่พอดีที่อังกฤษ มันถูกกฏหมาย ..อิ)
- จบครึ่งแรกเราโดนนำอยู่ 1 ลูก .. เป็นนาทีที่รู้สึกนรกแตกมาก เพราะมันคงเป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้มาดูแมนยูในสนามแห่งนี้ ..และความทรงจำหนึ่งเดียวนั้นคือการแพ้อาร์เซนอลในบ้าน .. มันคงจะแย่เอามากๆ เลย
- นาทีนั้นหน้าเพื่อนๆ ที่เมืองไทยก็ลอยมา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เยอะเย้ย .. ขนาดอยู่เมืองไทย นัดไหนแมนยูแพ้นี่ sms , email หรือโต๊ะที่ทำงานก็จะเป็นที่สนุกสนานของทุกคน .. คือวันนี้ถ้ามันโทรมาได้มันคงโทรมากันหมดแล้ว
- นอกจากนั้นแฟนอาร์เซนอลกว่า 4,000 คนก็นั่งอยู่แสตนด์ข้างๆ พวกเรานี่เอง .. ร้องเพลงด่าแฟนผีกันสนุกปากเลย
- จึงไม่น่าแปลกใจ ที่ครึ่งหลัง พอเรายิงคืนได้ ..และก็ขึ้นนำใน 5 นาทีต่อมา .. ทั้งสนามถึงดีใจกันแทบบ้าขนาดนั้น
- ฟังเพลงเชียร์ที่ฝรั่งร้องจนร้องเองได้ .. ส่วนใหญ่จะเป็นเพลงด่า หยาบคาย แต่ฮาขั้นเทพ
- “Oh they cheated .. shame on you Arsenal .. whoa aoooo” , “Get the f_ck off 1-0 arsenal .. yeah aheaa” , “Standup if you hate arsenal .. stand up !! stand up!!” ( ทั้งหมดคือเนื้อเพลง .. มันร้องเป็นเพลงได้จริงๆ นะ)
- จบเกมส์เรายืนถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน แต่รปภ. ก็รีบให้ทุกคนออกจากสนามให้หมด ภายใน 10 นาทีสนามก็โล่ง ไร้ผู้คน .. ซึ่งมารู้ทีหลังว่านักเตะจะวิ่งออกมาวอร์มดาวน์กัน เลยต้องกันคนออกไป
เราไปแวะกินข้าวในเมืองกัน ชื่อร้าน Rice มื้อนี้ขอฉลองชัยชนะด้วยข้าวราดแกงเขียวหวาน (อาจจะฟังดูน่าอนาถ แต่ข้าวเป็นของแพงในประเทศนี้) แล้วก็พากันกลับไปนอนฝันดี ได้ไปดูแมนยูในสนามจริงๆ แถมชนะด้วย .. นอนตายตาหลับ
Sat. 5/9/2009
จริงๆ ตั้งใจจะอัพรูปที่ไปดูบอลเมื่ออาทิตย์ก่อนแล้วแต่พอดีว่าวันที่ไปดูบอลนั้น ทางสนามไม่เปิดให้เข้า Stadium Tour .. ก็เลยเศร้า .. ว่าแล้วก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปที่เมือง Manchester อีกครั้งนึง เพื่อไปดู Stadium Tour อย่างเดียวโดยเฉพาะ (หลายคนแถวนี้บอกบ้า) ก็เลยได้ถือโอกาสเที่ยวเมืองไปในตัว
- วันนี้รถรางก็ยังปิดซ่อมอยู่ และรสบัสที่เคยนั่งก็เปลี่ยนเส้นทาง ทำให้เดินหลงอยู่เป็นชั่วโมงกว่าจะหาทางไปสนามได้
- วันนี้คนเยอะเหมือนกัน โชคดีที่จองทัวร์ออนไลน์เอาไว้ เลยได้รอบ 12.00 น. บัตรราคา 13 ปอนด์
- Museum ของแมนยูใหญ่มาก ขนาด 3 ชั้น มีทุกอย่างตั้งแต่เสื้อแข่ง ประวัติสโมสร แบบจำลองสนาม ไปจนถึงถ้วยรางวัล .. ที่ชอบคือมีที่จำลองห้องทำงานของเซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสันไว้ด้วย แล้วก็ฉายภาพท่านเซอร์มายืนพูดเป็นเฮโลแกรม 3 มิติ ไฮโซ
- คนพาทัวร์เป็นคุณลุงใจดีคนนึง พาเดินทัวร์รอบสนาม , ที่นั่งจุดต่างๆ , ห้องพักนักเตะ พร้อมจุดที่น่าสนใจต่างๆ ตลอดการเดินทัวร์ ได้ความรู้อะไรใหม่ๆ เยอะเลย
- เหตุที่สนามสร้างได้ใหญ่ขนาดนี้ เพราะช่วงสงครามโลก เคยโดนทิ้งระเบิดจนสนามพังไปเกือบหมด จนต้องทุบทิ้งสร้างใหม่ ก็เลยทำให้ได้วางแผนสร้างที่มีพื้นฐานที่ดีกว่าสนามอื่นๆ ในอังกฤษ สามารถต่อเติมให้ใหญ่ได้ขนาด 90,000 ที่นั่ง (ปัจจุบัน 76,000 ที่นั่ง)
- เหตุการณ์เครื่องบินตกที่มิวนิคที่ทำให้เราเสียนักเตะไปถึง 8 คนและทีมงานอีก 15 คน เป็นเหตุการณ์สำคัญและจุดเปลี่ยนของทีม เลยมีอนุสรณ์ระลึกถึงเหตุการนี้อยู่ตามจุดต่างๆ ในสนาม
- ข้างในสนามมีทุกอย่าง ระหว่างพักครึ่งสามารถออกมาซื้อน้ำ อาหาร ของว่าง หนังสือโปรแกรม หรือแม้แต่ร้านรับพนันก็มีอยู่ในสนาม
- Season Ticket ของแมนยูราคาประมาณ 800 ปอนด์ แต่ต้องต่อคิวจองกันเป็นปีๆ กว่าจะได้
- มีที่นั่งสำหรับนักข่าว , แขก vip , แฟนทีมตรงข้าม หรือแม้แต่ผู้พิการ แยกเป็นสัดส่วนชัดเจน
- ช่วงที่มาทัวร์ พอดีมีฝนตกเล็กน้อย พนักงานรีบเอาเครนยักษ์ มาวางไว้บนหญ้ารอบๆ เพื่อฉายรังสีให้หญ้าแห้งและได้อุณหภูมิพอเหมาะ เพื่อหญ้าจะได้ไม่ตาย
- ห้องแต่งตัวจะมีแค่เก้าอี้ให้นั่งรอบๆ ตรงกลางเป็นที่ผู้จัดการทีมวางแผน โดยใช้จอพลาสม่ายักษ์ พร้อมแท่นแม่เหล็กจำลองสนามอีก 10 ตัว สามารถดึงภาพการแข่งครึ่งแรกมาดูย้อนไปมาได้ทันที
- ที่นั่งจะเรียกตามที่นักเตะเลือกว่าอยากนั่งกับใคร สนิทกับใคร (รูนีย์ นั่งข้างนานี่กับกิ๊ก ส่วนโอเว่นชอบนั่งข้างแอนเดอร์ซัน .. ส่วนสมัยก่อนเบ็คแฮมจะนั่งข้างแกรี่)
- วันแข่งนักเตะจะขับรถมาที่สนาม นั่งคุยกัน แล้วก็นั่งรถบัสไปสนามซ้อม .. ตอนแข่งก็จะนั่งรถบัสมาที่สนามพร้อมๆ กัน .. แข่งเสร็จจะขับรถกลับเองตัวใครตัวมัน
- จบการทัวร์ ได้เดินเข้าประตูลึกลับที่เชื่อมต่อกับข้างในสนาม เปิดออกมา ..โอ้ ..mega store นี่เอง (เป็นการจบทัวร์ที่ฉลาดมาก)
- ของที่ Mega Store จะแพงกว่าข้างนอก (เป็นแบบนี้ทุกสนาม)
จบจากสนาม ไปเดินต่อทั่วเมือง รู้สึกวันนี้จะเดินเหมือนคนบ้า เพราะเดินรอบเมืองจริงๆ สุดท้ายไปจบที่ไชน่าทาวน์ แวะกินร้านอาหารไทยฉลองอดทนกินอาหารฝรั่งมาครบ 20 วัน ด้วยกระเพราไก่ ไข่ดาว กับน้ำมะนาวหนึ่งแก้ว เพื่อความสุขใจ
พอเก็บตังค์ก็ได้สุขใจจริงๆ เพราะมื้อนี้ทั้งหมดราคา .. 13.5 ปอนด์ ( ~770 บาท) !!
