Google Code Jam 2009

ไม่รู้เป็นอาถรรพ์อะไร พอจะร่วมสนุกกับรายการนี้ทีไร มีอันต้องไปนั่งทำอยู่ต่างประเทศทุกที ปีที่แล้วก็นั่งทำตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น ปีนี้นั่งทำที่อังกฤษ .. สงสัยปีหน้าได้นั่งทำที่อินเดีย .. 55 อ้อ .. เผื่อใครไม่รู้ .. Google Code Jam คือการแข่งขันเขียนโปรแำรม ที่กูเกิลจัด โดยจะเขียนด้วยภาษาอะไรก็ได้ ชิงรางวัลไป(เที่ยว)ที่สำนักงานใหญ่กูเกิลในอเมริกา และเงินรางวัล $5,000 .. ปีก่อนๆ จะมีรอบภูมิภาคด้วย อาจจะได้ตั๋วไปเที่ยวจีนฟรี เนื่องจากอาชีพเขียนโปรแกรมค่อนข้างจะหาอะไรสนุกๆ ทำยากหน่อย .. เข้าแข่งกับชาวโลกปีละครั้ง ก็สนุกดีเหมือนกัน รอบแรกให้เวลาทำ 24 ชั่วโมง  ข้อแรกเรื่องแปลภาษาเอเลียน ไม่ยากเท่าไหร่ แค่ตัด string และหา pattern ให้ถูกก็ผ่าน ทำไป 30 นาที ข้อสอง ยากเหมือนกัน เรื่องน้ำตกไหลลงมาจากที่สูง ให้แผนที่มา แล้วหาว่าน้ำจะตกไปทางไหน แล้วจะแบ่งภูมิภาคจากทางน้ำได้ยังไง .. คิดหลายตลบ ใช้กระดาษไปหลายแผ่น สุดท้ายก็ผ่านจะได้ ใช้เวลาไป […]

khajochi

September 4, 2009

เมื่อคนบ้าไปดูบอล [Man Utd 2-1 Arsenal]

Video Link เกิดมาก็เพิ่งเคยดูบอลแบบจริงจังขนาดนี้เป็นครั้งแรก ..​ ดูบอลในสนามจริงต่างกับดูในทีวีลิบลับ ครึ่งแรกเราโดนนำไปก่อน 1 ลูก .. บรรยากาศเครียดกันสุดๆ จริงๆ เพราะกองเชียร์อาร์เซนอลที่มากว่า 4,000 คนตะโกนร้องเพลงด่าและเยอะเย้ยเราเป็นระยะๆ .. การที่ทีมจะแพ้ในบ้านนี่มันเป็นเรื่องที่แย่จริงๆ เริ่มครึ่งหลัง ทุกคนเครียดกันมาก และเชียร์กันสุดชีวิต ตะโกนแหกปากจนเสียงแหบไปหลายวัน ..​ จนเมื่อรูนีย์ ยิงลูกโทษเข้าไป ทุกคนในสนามกระโดดดีใจกันแทบบ้า เหมือนหลุดไปอยู่อีกโลกเลย หลังจากนั้นอาร์เซนอลทำเข้าประตูตัวเอง ทำให้เราขึ้นนำ 2-1 .. อาการโล่งใจขึ้นเยอะ ไม่วายช่วงท้ายเกมส์ ก็ต้องมาลุ้นจนช่วงต่อเวลา ..​ และแล้วก็โดนยิง นาทีนั้นหัวใจไปตกอยู่นรกชั้นไหนก็ไม่รู้ ทั้งสนามเงียบกริบ ..​ แต่พอกรรมการเป่าว่าเป็นลูกล้ำหน้า ทุกคนก็ดีใจกันยกใหญ่ ปานว่าได้แชมป์ไปแล้ว สุดท้ายเราก็กลับมาชนะจนได้ 2-1 .. เป็นฟุตบอลนัดที่สนุก ตื่ืนเต้นที่สุดในชีวิต ว่าแล้ว .. ไปดูคนบ้าสองคนนี้กัน #ตัดต่อสลับกับที่ฉายทางทีวี เผื่อใครยังไม่ได้ดู ..​ อิ

khajochi

September 2, 2009

Road to Old Trafford

ใครๆ ก็รู้ว่าผมเป็นแฟนทีม แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (Manchester United) จะว่าไม่รู้ก็คงแปลกเพราะเสื้อที่ใส่ก็แมนยู เสื้อกันหนาวก็แมนยู กระเป๋าตังค์ก็แมนยู แล้วเวลาดูบอลก็พูดถึงแต่ทีมเดียว ผมเริ่มเชียร์แมนยูไม่ได้นานเท่าคนในรุ่นๆ เดียวกัน เพราะก่อนหน้านั้นชอบบาสเก็ตบอลมากกว่า แต่เริ่มมาชอบฟุตบอลจริงๆ ก็ช่วง ม.ปลายแล้ว จำได้ว่าตอนนั้นยังได้เห็น เอริค คันโตนา กัปตันแมนยูกระโดดถีบแฟนบอลทีมตรงข้ามจนติดคุกติดตารางไป .. หลังจากนั้นเลยจำทีมเสื้อแดงแจ๋ทีมนี้ได้แม่น แล้วก็เริ่มดูหลังจากนั้นเรื่อยมา .. แล้วก็ถึงได้เข้าใจว่า ทำไมหลายคนถึงชอบทีมนี้ อย่างนึงคือแมนยูเป็นทีมที่มีผู้จัดการคนเดียวมานาน วิธีการเล่นเลยเป็นแบบเดิมที่หลายคนชื่นชอบมาตลอด คือ ลุยดะ ไม่โชว์เหนือมากนัก สู้ตาย วิ่งสู้ฟัด และถ้าโดนนำ จะไม่ยอมแพ้ ผมชอบแมนยูเข้าสายเลือด บางทีก็จริงจังมากไปหน่อย จนบางคนก็บอกว่าบ้า .. แต่ก็ตามประสาคนที่ชอบอะไรจะชอบแบบสุดๆ ไปเลย ม. 6 วิ่งถอดเสื้อรอบบ้านตะโกนลั่นตอนตี 1 เมื่อ กิ๊ก ลากครึ่งสนามเข้าไปยิงอาร์เซนอล ใน FA Cup ปี 1999 ซื้อวิดีโอรวมผลงานตลอดปี (Season Review) […]

khajochi

August 28, 2009

Hello London

Web Album Link สิ่งแรกที่ทำหลังจากโผล่มาที่ริมแม่น้ำเทมส์ .. คือเอามือป้องปากแล้วตะโกนไปที่อีกฝั่งแบบในหนังเรื่องหนีตามกาลิเลโอ .. “ลอนดอน !! .. มาแล้วนะ” เช้านี้วิ่งมารถไฟด้วยความตื่นเต้น เพราะขโจชิตื่นสาย รถออก 7 โมง ตื่น 6.40 -_-“

khajochi

August 28, 2009

Life in UK

ผ่านไปแล้ว 1 อาทิตย์กับชีวิตที่อังกฤษ แน่นอนว่าชีวิตที่นี่ก็ต้องต่างกับตอนที่อยู่เมืองไทยค่อนข้างเยอะ หลังจากที่อยู่มาซักพักนึงก็เริ่มปรับตัวได้ และต่อไปนี้คือชีวิตประจำวันที่ทำเป็นประจำอยู่ตามปกตินะคร๊าบบบ 7.00 – เริ่มจากตื่นนอนเลย .. อยู่ที่นี่ตื่นเช้ามาก เพราะเลิกงานไวกว่าตอนอยู่กรุงเทพฯ เลยต้องไปทำงานให้เช้าหน่อย เวลาตื่นนอนตามปกติคือ 7 โมงเช้า บางวันก็ 7 กว่าๆ 7.30 – แปลงฟัน อาบน้ำ .. แน่นอน ว่าต้องน้ำอุ่น ไม่งั้นหนาวตาย .. หลังจากนั้นก็แต่งตัว โดยที่ขาดไม่ได้คือลองจอน ใส่เป็นชุดแรกแล้วก็ใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ทับอีกที เพราะขี้หนาวมาก แค่อยู่ในบ้านยังหนาวเลย 7.45 – ข้าวเช้า ต้องทำกินเอง เพราะไม่มีแซนด์วิชหมูหยองพริกเผาชิ้นละ 20 บาทเหมือนบ้านเรา .. อาหารเช้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นคอนเฟลกส์กับนม แล้วก็มีขนมปังทาเนย+แยม ผลไม้ก็กินกล้วยเป็นหลักเพราะง่าย ไว เก็บได้นาน .. ซึ่งทั้งหมดก็จะซื้อตุนเอาไว้อาทิตย์ละครั้ง อีกเรื่องที่ต้องทำช่วงกินข้าวเช้าคือดู ข่าว โดยเฉพาะพยากรณ์อากาศที่นี่จะค่อนข้างละเอียด วันไหนบอกฝนตก มันก็ตก วันไหนบอกหนาว มันก็หนาวโคตรๆ […]

khajochi

August 26, 2009

วันนี้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว .. ผมโดน Layoff

ผมชอบชีวิตที่มีสีสัน มีเรื่องสนุกๆ ตื่นเต้นๆ ให้ทำอยู่ตลอดเวลา ..​แต่บางทีก็สีสันมันก็มาเองโดยไม่ได้ตั้งใจ โดยเฉพาะในวันนี้ (22 Aug) เมื่อ 4 ปีก่อน (2005) เนื่องในโอกาสครบรอบ 4 ปีในวันนี้ ก็เลยอยากจะขอบันทึกช่วงเวลาแปลกๆ ของชิวิตเอาไว้หน่อย ….. หลัง จากที่เรียนจบออกมาแล้ว ภายในเวลา 3 ปีแรกที่ทำงาน ผมทำงานมาแล้ว 5 บริษัท .. เคยเล่าให้หลายคนฟังแล้วก็มักจะตกใจกับตัวเลขนี้พอสมควร จริงๆ ก็ไม่ใช่คนที่ขี้เบื่ออะไรขนาดนั้น แต่เนื่องสมัยหนุ่มๆ ยังมีไฟและพลังงานเหลือเฟือ ก็เลยชอบรับงานที่เป็น Contract (สมัยที่ out source ยังไม่เฟื่อง) ก็เลยทำที่นู่นที 3 เดือน ที่นี่ 4 เดือน ย้ายไป ย้ายมา ทำงานแบบนี้ถึงแม้จะเงินดี แต่ข้อเสียก็เยอะเหมือนกัน คือไม่มีสวัสดิการณ์ งานหนัก และขาดเพื่อน .. จำได้ว่างานช่วงนั้นหนักมาก หนักถึงขนาดที่บางวันเข้ามาทำงาน 9 […]

khajochi

August 22, 2009

Hello UK – 1st day transition

Web Album Link ในที่สุดก็มาถึงน๊อตติงแฮมแล้ว จากการเดินทางอันแสนยาวนาน โดยวันแรกนี้หลังจากเข้าถึงที่พักแล้วก็ได้เดินดูที่เมืองรอบๆ แล้วก็เตรียมพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวไปทำงานในวันรุ่งขึ้น (มาทำงานๆ ไม่ได้มาเที่ยวนะขอบอก) ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมีเวลาอัพบล็อคหรือทำอะไรส่วนตัวเท่าไหร่ เลยขออัพรูปแทนแล้วกันนะ คิดว่ารูปก็น่าจะพอแทนเรื่องราวต่างๆ ได้เหมือนกับเขียนบล็อคเลย (ถ่ายแหลก ไม่เน้นมุม แสง สี หรืออะไรทั้งสิ้น) เนื่องจากยังเหนื่อยๆ จากการเดินทาง พร้อมอาการ Jet-Lag ไม่หาย ก็จะเห็นว่าหน้าตาโทรมมากมาย อากาศที่อังกฤษกำลังดี แดดออก ไม่มีฝนหรือเมฆมากเท่าไหร่ กลางวัน 20 -25 “c กลางคืน 10 – 16 “c แต่ก็ยังหนาวมากสำหรับคนขี้หนาวอย่างขโจชิ เจอลมหนาวเข้าไปตัวสั่น วิ่งเข้าไปเปลี่ยนเสื้อซ้อนกันสามชั้น เดินกอดอก ปากสั่น ไม่อายเด็กฝรั่งที่มันแก้ผ้าเล่นน้ำอยู่เลย แต่ก็นับว่าเป็นทริปที่น่าตื่นเต้นมากๆ เดินไปไหนก็มีแต่ของแปลกตา และฝรั่งเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด (ก็แน่ล่ะ) ไม่รู้ว่าอยู่ไปนานวันเข้าจะเริ่มหมดความตื่นเต้นหรือเปล่า แต่ยังไงซะก็เป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมมากๆ เลย .. ซุโกยยยยยยยยย

khajochi

August 20, 2009

รีวิว: หนังสือ The Last Lecture

เมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว ระหว่างที่กำลังนั่งดูวิดีโอเพลินๆ ในเว็บ Youtube ผมไปพบกับวิดีโอนึง ซึ่งเป็นวิดีโอการสอนเลกเชอร์ธรรมดาๆ แต่ที่สะดุดตาคือยอดผู้ชมที่เข้าไปดูมากกว่า 7 ล้านครั้ง (ปัจจุบันยอดเพิ่มเป็น 10 ล้านครั้งเข้าไปแล้ว) แต่ด้วยความที่เวลาของคลิปนี้ยาวนานกว่า 2 ชั่วโมงเลยต้องขอบาย และตั้งใจว่าจะกลับมาดูอีกครั้งนึง จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้กลับไปดูคลิป นั้นอีกครั้ง แต่กลับได้มาพบกับหนังสือที่มีที่มาจากคลิปนั้นแทน โดยจากคำแนะนำของพี่ชาย หนังสือเล่มนี้มีหน้าปกเหมือนนิทานเด็กเล่มนึง ชื่อ The Last Lecture ซึ่งเป็นเรื่องราวของศาสตราจารย์แรนดี เพาช์ (Randy Pausch) คุณพ่อ ลูก 3 .. ผู้ซึ่งได้รับเชิญไปปาฐกถาหัวข้อ “เลกเชอร์ครั้งสุดท้าย” หรือ “The Last Lecture” ตามธรรมเนียมของศาสตราจารย์ในต่างประเทศ ที่จะได้บรรยายเรื่องอะไรซักอย่างหนึ่งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเกษียณตัวเอง แต่ สำหรับศจ.แรนดี นี่เป็นการบรรยายครั้งสุดท้ายของเขาจริงๆ เพราะเขาเพิ่งจะได้รับผลการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งตับอ่อนขั้นสุดท้าย (โรคเดียวกับสตีฟ จอบส์ แต่เป็นหนักกว่ามาก) และจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียงไม่กี่เดือน .. แต่แทนที่ศจ.แรนดี จะเลือกใช้เวลาอย่างหดหู่อยู่บนเตียงในรพ. เขากลับเลือกที่จะขอทำสิ่งที่เป็นเหมือนความทรงจำครั้งสุดท้าย เพื่อสร้างแรงบัลดาลใจให้กับทุกคน ภรรยา […]

khajochi

August 13, 2009
1 3 4 5 14